Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Μέσα στην ιδιόμορφη πραγματικότητα που συνεχίζει να διαμορφώνεται στους χώρους δουλειάς, με την απομακρυσμένη εργασία από το σπίτι και την εντατικοποίηση της δουλειάς μας, η ένταση της επίθεσης της εργοδοσίας εξειδικεύεται με διάφορους τρόπους.
Ένας εξ αυτών είναι στο ζήτημα της άδειας. Είναι συνηθισμένη τακτική των διοικήσεων να επιβάλλει στους εργαζόμενους το πότε θα πάρουν τις άδειές τους. Αυτό μπορεί να έρθει με την μορφή ενός e-mail, προς όλη την εταιρεία, που ενημερώνει τους εργαζόμενους- για την ακρίβεια να τους «παροτρύνει» με όλη την τυπική ευγένεια που ως γνωστόν διέπει ένα e-mail του HR- να χρησιμοποιήσουν την κανονική τους άδεια σε πολύ συγκεκριμένες ημερομηνίες. Βέβαια, τελικά πολλές φόρες η «παρότρυνση» γίνεται εντολή, αφού στα e-mail αναφέρεται πως οι εργαζόμενοι μπορούν να μη λάβουν την άδεια μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του μετόχου του αντίστοιχου τμήματος. Ακόμα όμως και όταν οι εργαζόμενοι πάρουν άδεια, είναι πολλές οι περιπτώσεις που αναγκάζονται να δουλέψουν.
Και όλο αυτό έρχεται σαν συνέχεια διαβεβαιώσεων ότι δεν θα αλλάξει τίποτα παραπάνω σε σχέση με το ωράριο και τις απολαβές των εργαζομένων και ότι είναι εξασφαλισμένη η εργασία για όλο το προσωπικό της εταιρείας, και για το διάστημα της τηλεργασίας. Την ίδια ώρα, για να χρυσώσουν το χάπι, οργανώνουν διαδικτυακά μαθήματα γιόγκα, δημιουργούν σεμινάρια ψυχολογικής υποστήριξης των εργαζομένων και παρουσιάζουν έρευνες που δείχνουν πως μέθοδοι όπως ο διαλογισμός είναι πιο αποτελεσματικοί για την ξεκούραση του εργαζομένου από την άδεια!
Παρόλη αυτή την διάθεση καθησυχασμού και την προσπάθεια να παρουσιαστεί η υποχρεωτική άδεια ως μέτρο που λαμβάνεται με γνώμονα το συμφέρον των εργαζομένων, παραλείπεται, μάλλον συνειδητά, το γεγονός ότι η χορήγηση της άδειας αναψυχής των μισθωτών σύμφωνα με το άρθρο 4 του Α.Ν.539/45, καθορίζεται κατόπιν συμφωνίας μεταξύ μισθωτών και εργοδότη, και σε καμία περίπτωση δεν αποφασίζεται μονομερώς!
Δεν μπορεί να θεωρηθεί ως κανονική άδεια, η για οποιοδήποτε λόγο υποχρεωτική χορήγηση μιας ή περισσοτέρων ημερών αναπαύσεως από τον εργοδότη στον μισθωτό, μετά από απόφαση του εργοδότη. Δηλαδή ο εργοδότης δεν μπορεί να «εξαναγκάσει» το μισθωτό να πάρει την κανονική του άδεια, με καμία αιτιολογία όπως πχ την κάμψη της οικονομικής δραστηριότητας της επιχείρησης.
Υπάρχει πείρα από το προηγούμενο διάστημα, εργαζόμενοι ακόμα και στην άδειά τους αναγκάζονται να εργαστούν, είτε άμεσα από τον εργοδότη είτε έμμεσα μέσω πιεστικών χρονοδιαγραμμάτων. Η άδεια πρέπει να εξασφαλίζεται ότι είναι ελεύθερος χρόνος που ανήκει αποκλειστικά στους εργαζόμενους, ως χρόνος που μπορούν να ξεφύγουν από το άγχος της εργασίας τους και να τον αφιερώσουν στους ίδιους και στις οικογένειές τους. Η ενασχόληση με την εργασία κατά τη διάρκεια της άδειας ακυρώνει ουσιαστικά την έννοια των «διακοπών» και καθιστά τον εργαζόμενο συνεχώς διαθέσιμο στις ανάγκες του εργοδότη.
Οι παραπάνω ενέργειες, εντάσσονται στην συνολικότερη επιδίωξη της εργοδοσίας να αυξήσει ακόμα περισσότερο την κερδοφορία της και να μεταφέρει τις συνέπειες και αυτής της κρίσης στις πλάτες των εργαζόμενων της, προχωρώντας σε καταπάτηση των δικαιωμάτων τους.
Όμως μπορούμε να τους σταματήσουμε.
Το σωματείο, τα μέλη του και οι εργαζόμενοι του κλάδου όταν πάλεψαν συλλογικά κατάφεραν να βάλουν φρένο στους σχεδιασμούς τις εργοδοσίας, όπως έγινε και στην προσπάθεια της εργοδοσίας της Deloitte για την χορήγηση υποχρεωτικής άδειας. Μπορούμε να κάνουμε περισσότερα!
Απαιτούμε:
- Η άδεια να χορηγείται όταν την ζητάει ο εργαζόμενος. Nα μην υπάρξει καμία μονομερή επιβολή της.
- Να μην εξαναγκάζεται ο εργαζόμενος να δουλέψει τις ημέρες που βρίσκεται σε άδεια.
- Αποζημίωση στο σύνολο της άδειας προσαυξημένο κατά 100%, σε περίπτωση που δεν ληφθούν οι προβλεπόμενες ημέρες αδείας από τον εργαζόμενο.
Ερχόμαστε σε επαφή με το σωματείο μας για οποίο πρόβλημα αντιμετωπίζουμε.
Γινόμαστε μέλη του γιατί η πείρα δείχνει ότι οργανωμένοι έχουμε την δύναμη!
Η Κ.Δ
