17 Σεπτέμβρη 2023 Οδοιπορικό στα χωριά της Θεσσαλίας
(αποστολή σωματείων από Αθήνα)
Την Κυριακή 17 Σεπτέμβρη ,αποστολή πάνω από 250 άτομα,μέλη σωματείων της Αττικής αλλά και φοιτητικών συλλόγων ξεκίνησε από τις 5 η ώρα τα χαράματα για να ανηφορίσει προς τις πληγείσες περιοχές της Θεσσαλίας και να βοηθήσει τους κατοίκους της περιοχής. Στην αποστολή συμμετείχαν και 20 γιατροί,με την προοπτική να μην μείνει ούτε ένας συνάνθρωπός μας χωρίς τις στοιχειώδεις πρώτες βοήθειες. Στην περιοχή ήδη,από τις πρώτες κιόλας ημέρες υπήρχε πολυπληθής αντιπροσωπεία μελών του Συνδικάτου Οικοδόμων. Η ΕΛΕΠΑ και Η ΠΟΛ συμμετείχαν με αποστολή 5 συναδέλφων,ανάμεσα τους και μέλη των 2 ΔΣ.
Η αποστολή μοιράστηκε τόσο σε χωριά της Καρδίτσας και των Τρικάλων ,όσο και της Λάρισας και του Βόλου. Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε τα χωριά Γιάννουλη, Άγιος Θωμάς, Παλαμάς, Μεταμόρφωση, Σωτήριο(με ολική καταστροφή του χωριού) ,Βλοχός, Κοσκινάς, Μαραθέα, Φαρκαδόνα .Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει κανείς τις εικόνες που αντικρίσαμε περνώντας από όλα αυτά τα χωριά φαντάσματα .Χωριά που μέχρι πριν από δέκα ημέρες ήταν γεμάτο κατοίκους και δραστηριότητα. Είναι δύσκολο να περιγράψεις το σφίξιμο που ένοιωθες όταν αντίκριζες παιδικά παιχνίδια σκαρφαλωμένα πάνω στους κορμούς δέντρων, όταν έβλεπες τα ίχνη που είχε αφήσει πίσω η πλημμύρα,πάνω στους τοίχους των σπιτιών. Παντού υπήρχαν φερτά υλικά και η όψη ώχρας,από το χώμα. Στρέμματα με βαμβακοφυτείες και άλλες καλλιέργειες βουτηγμένα σε βούρκο. Είναι άλλο πράγμα να το βλέπεις από την τηλεόραση,είναι άλλο πράγμα να το αντικρίζεις με τα μάτια σου μέσα από το πούλμαν και τελείως άλλο πράγμα να το βλέπεις και να μυρίζεις αυτή την δυσοσμία που προέρχεται από τόνους λάσπης,λύματα και νεκρά ζώα.
Οι οδηγίες που μας δόθηκαν ήταν αυστηρές και μας έλεγαν να φοράμε όλη την ώρα γάντια,γαλότσες και μάσκες,μιας και θέριζαν οι γαστρεντερίτιδες κι οι λοιμώξεις του αναπνευστικού. Σε κάθε χωριό που κατέβαινε και μια αντιπροσωπεία από τα σωματεία, πηγαίναμε στα σπίτια που χρειάζονταν βοήθεια,είτε για μεταφορά των επίπλων είτε για βοήθεια στο καθάρισμα των σπιτιών από τους τόνους λάσπης που είχαν σκεπάσει τα πάντα.
Είναι τα λόγια των κατοίκων στα χωριά που πήγαμε και βοηθήσαμε,είναι η κουβέντα «μας δώσατε 5 ημέρες αέρα», ή «δεν μπορείτε να καταλάβετε πόση δύναμη και κουράγιο μας δώσατε» ή «ευτυχώς που ήρθαν τα σωματεία γιατί μας έχουνε τελείως ξεχασμένους»,είναι το ευχαριστώ στα μάτια τους, που έδωσε και σε εμάς πείσμα και κουράγιο να βγάλουμε την μέρα. Είναι αυτές οι εικόνες απίστευτης αλληλεγγύης που συναντήσαμε σε κάθε χωριό,με υλική βοήθεια(νερά,τρόφιμα αλλά και ρουχισμό),με γεύματα από τα Εργατικά Κέντρα και τα Στέκια Αλληλεγγύης που μοιράζονταν στους κατοίκους,μιας και δεν είχαν ούτε ρεύμα αλλά ούτε και νερό πόσιμο στα σπίτια τους,που έχουν καταγραφεί μια για πάντα στην μνήμη μας. Είναι η απόγνωση στο βλέμμα του 95χρονου γέροντα, που είδε όλο το βιός του πεταμένο σε μια άκρη του δρόμου,μιας και όλα του τα υπάρχοντα (ρούχα,έπιπλα,συσκευές)είχαν θαφτεί κάτω από την λάσπη,όλα εκτός από καμιά δεκαριά κορνίζες με εκείνον,τα παιδιά του και την γυναίκα του,που έχασε πριν 6 μήνες, που στεγνώνουν τα δάκρυα σου και που σε πεισμώνουν τόσο πολύ, ώστε να αντέξεις την κούραση και την αϋπνία. Είναι η περιγραφή του κοινοτάρχη στο χωριό Κοσκινά,για το πώς κατάφεραν μόνοι τους να σωθούν,χωρίς την παραμικρή βοήθεια από το κράτος,ανεβαίνοντας στους πρώτους ορόφους και στις ταράτσες των σπιτιών τους,που σε κάνει να συνειδητοποιείς τη βαρβαρότητα της ψυχρής λογικής του «κόστους οφέλους» που διαπερνά όλη την ραχοκοκαλιά του αστικού κράτους, από την κεντρική διοίκηση ως και τις Περιφέρειες και τους Δήμους.
Η εμπειρία που είχαμε από την αποστολή των σωματείων στην περιοχή της Θεσσαλίας αποδεικνύει περίτρανα ότι,σε τέτοιες ακραίες συνθήκες, που ο κρατικός μηχανισμός παραλύει ,γιατί πολύ απλά δεν είναι στην κύρια κατεύθυνση του η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων,αλλά η εξυπηρέτηση των απαιτήσεων του κεφαλαίου,μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Και δεν είναι απλά και μόνο ένα σύνθημα που τα ταξικά σωματεία το προτάσσουν ως κύριο,είναι το βασικό συμπέρασμα που βγαίνει από τα γεγονότα των τελευταίων χρόνων. Τι να πρωτοθυμηθούμε?Τις φωτιές πριν 2 χρόνια στην Εύβοια,τις φετινές φωτιές σχεδόν σ’ όλη την ελληνική επικράτεια,την αλληλεγγύη που δείξαμε στους σεισμόπληκτους γείτονές μας,στην Τουρκία? Και η λίστα της ένδειξης της αλληλεγγύης της εργατικής τάξης δεν έχει τελειωμό.
Δεν δεχόμαστε ούτε θα δεχθούμε ως κανονικότητα να πνιγόμαστε κάθε φορά που θα βρέχει,να καιγόμαστε κάθε φορά που θα έχει καύσωνα ή πυρκαγιές. Δεν είναι η κλιματική αλλαγή η αιτία του κακού,είναι η λογική ότι η προστασία της ανθρώπινης ζωής και η κατασκευή κατάλληλων υποδομών αποτελεί κόστος για το αστικό κράτος , στο βαθμό που δεν επιφέρει το παραμικρό όφελος για το κεφάλαιο.
Συνεχίζουμε δυναμικά στον δρόμο που έχουμε χαράξει,της ταξικής αλληλεγγύης και του μαζικού οργανωμένου αγώνα γιατί μόνο έτσι θα καταφέρουμε συλλογικές διεκδικήσεις προς όφελος των εργαζομένων και της τάξης μας. Γιατί δεν είναι σύνθημα η έκφραση “Μόνο ο λαός σώζει τον λαό”,είναι ο δικός μας τρόπος ζωής. Στο δικό μας μετερίζι.
Αμαλία Μωραϊτου
Μέλος ΔΣ ΕΛΕΠΑ(Ενωση Ελεγκτών Λογιστών Περιφέρειας Αττικής)
Μέλος ΔΣ Συλλόγου Προοδευτικών Γυναικών Αμαρουσίου
