Συναδέλφισσα / Συνάδελφε στην ΕΥ,
Για ακόμη μια χρονιά βιώνουμε κάθε μέρα την εντατικοποίηση, η οποία μας έχει τσακίσει, κοιμόμαστε και ξυπνάμε με άγχος, για το αν θα βγουν ή δεν θα βγουν τα έργα, αν θα είναι εντός ή εκτός χρονοδιαγράμματος κοκ.
Για ακόμη μια χρονιά δεν ξέρουμε αν θα προλάβουμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας ως σπουδαστές, για τις υποχρεωτικές από την εταιρεία εξετάσεις, γιατί ο όγκος δουλειάς και η πίεση που βιώνουμε καθημερινά δεν μας αφήνει το περιθώριο να διαβάσουμε όπως πρέπει για να δώσουμε τα μαθήματά μας τον Ιούνιο.
Επίσης είναι ακόμη μία χρονιά που τα νέα έργα έρχονται το ένα πίσω από το άλλο, αλλά οι συνάδελφοί μας δεν αντέχουν στην πίεση, με αποτέλεσμα μεγάλη διαρροή ανθρώπινου δυναμικού κατά τη διάρκεια της χρονιάς, χωρίς να υπάρχει καμία αντικατάσταση από νέους, έμπειρους, συναδέλφους, χωρίς καμία απαιτούμενη εκπαίδευση όσων μένουν πίσω, όπως θα έπρεπε πάνω στο αντικείμενο, προκειμένου πραγματικά να είναι πιο ποιοτική και ποσοτική η δουλειά μας καμία αντίδραση από τη διοίκηση της εταιρείας προς όφελος των εργαζομένων της.
Αντίθετα, όσο φαίνεται πως η δουλειά βγαίνει και με τους λίγους, όσο τα έργα κλείνουν όπως όπως με την αυτοθυσία και το φιλότιμο των συναδέλφων, όσο τα «φράγματα» εξακολουθούν να σπάνε ανεμπόδιστα, η εταιρεία συνεχίζει να τραβάει το σχοινί εις βάρος μας. Όταν κάνουμε τη δουλειά μας σωστά, μόλις και μετά βίας μας αναγνωρίζεται, εκτός ολίγων εξαιρέσεων από συναδέλφους που έχουν την αξιοπρέπεια να αναγνωρίσουν στους υφισταμένους τους την προσπάθεια που καταβάλλουν καθημερινά, όπως και οι ίδιοι.
Όταν, από την άλλη, «κάνουμε λάθος, καθυστερούμε, δεν ρωτάμε, δεν ψάχνουμε όσο πρέπει και εκεί που πρέπει, όταν διπλοκάνουμε πράγματα», τότε πέφτει ο πέλεκυς: Τότε κόβονται άδειες με μύριες όσες προφάσεις («είναι δύσκολη περίοδος» κ.ά.), αρχίζουν οι οριζόντιες υπερωρίες, πληρωμένες κι απλήρωτες, όπως έγινε και πέρσι την ίδια περίοδο. Τότε αξιοποιείται το φόβητρο της αξιολόγησης, τότε οι συνάδελφοι κατακεραυνωνόμαστε, μας χρεώνεται ότι δεν ανταπεξήλθαμε σχεδόν σε καμία αρμοδιότητα που μας ανατέθηκε, ότι δεν είχαμε καλή απόδοση και διαχείριση χρόνου, δεν ήμασταν κατάλληλα καταρτισμένοι με βάση την απαίτηση που είχε η εταιρεία, ότι μόλις και μετά βίας ολοκληρώσαμε τα έργα που μας ανατέθηκαν. Φτάνουμε να ακούμε (ή να διαβάζουμε) ότι είναι καθαρά δική μας η ευθύνη που ο προϋπολογισμός των έργων πέφτει έξω, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται θέματα και προστριβές των πελατών προς τις ομάδες έργων της εταιρείας. Δε φτάνει δηλαδή που μας εκφοβίζουν, μας «τραμπουκίζουν» με διάφορους τρόπους και σε κάθε ευκαιρία, προκειμένου να κλείσει το έργο και να πάμε όλοι ήσυχοι σπίτι μας, πρέπει να φορτωθούμε και ένα κάρο ενοχές για ό,τι δεν πήγε σωστά.
Ας επαναλάβουμε ακόμη μία φορά, λοιπόν, προς τη διοίκηση της ΕΥ πως όλα τα παραπάνω προκύπτουν ακριβώς διότι δεν παίρνει κανένα πραγματικό μέτρο προστασίας και υποστήριξης των εργαζομένων της, παρά τις βαρύγδουπες διαβεβαιώσεις στα Events. Οι εργαζόμενοι στην ΕΥ δεν έχουμε ανάγκη από events. Έχουμε ανάγκη από ποιοτικό ελεύθερο χρόνο, από συλλογικές συμβάσεις με συγκροτημένα δικαιώματα, που δεν αφορούν μόνο το μισθό, ο οποίος μόλις και μετά βίας καλύπτει τα απαραίτητα και τελειώνει πριν προλάβει να μπει ο επόμενος.
Γιατί για τα δικαιώματα αυτά, όπως οι άδειες που δίνονται κατά το δοκούν από την εταιρεία όποτε την βολεύει, κάποτε υπήρξαν άνθρωποι που έδωσαν και τη ζωή τους για να τα κατακτήσουν. Οι απεργιακές συγκεντρώσεις της 1ης Μάη μας δείχνουν ακριβώς αυτό, ότι όσο η εργοδοσία επιμένει και σκυλιάζει εναντίον μας, τόσο φουσκώνουμε με θάρρος και πίστη στη συλλογική δύναμή μας. Τόσο περισσότερο οξυγόνο παίρνουμε από τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα, βγαίνουμε και πάλι στους δρόμους και φωνάζουμε ακόμα πιο δυνατά το σύνθημα «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» και γινόμαστε «Ξανά λαός».
Η 1η του Μάη είναι ημέρα τιμής για την εργατική τάξη! Τιμάμε τους αγώνες και τις θυσίες που κάνουν τόσα χρόνια οι εργάτες όλου του κόσμου για μια ζωή χωρίς φτώχεια, χωρίς πολέμους και εκμετάλλευση. Παίρνουμε δύναμη από τους μεγάλους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος και συνεχίζουμε δυνατά και μαχητικά.
Μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας στον δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής. Σε καλούμε να έρθεις μαζί μας, γράψου στο Σωματείο μας, πάλεψε στο πλάι μας για τα κοινά δικαιώματά μας.
Συνεχίζουμε ακόμα πιο μαχητικά και πιο αποφασιστικά για:
- Προσλήψεις όλου του αναγκαίου προσωπικού – Διεξαγωγή των μαθημάτων εντός του ωραρίου – Καμία απλήρωτη υπερωρία.
- Να σταματήσει τώρα ο εκφοβισμός των συναδέλφων μέσω των αξιολογήσεων.
- Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς και διεύρυνση δικαιωμάτων. Kατώτατος κλαδικός μισθός στα 1.000€.
- Μείωση του εργάσιμου χρόνου. Παλεύουμε για 7ωρο – 5νθήμερο – 35ωρο με βάση την εξέλιξη της τεχνολογίας και των δυνατοτήτων της εποχής.
Τιμάμε την εργατική Πρωτομαγιά – δυναμώνουμε τον αγώνα της τάξης μας!
